Myślę, że każdy z nas zna ten model – bardzo napięty grafik, macie dosłownie trzy chwile na zjedzenie, przygotowanie posiłku do wyjścia, merytoryczne przygotowanie się do zadań zaplanowanych na ten dzień, jednocześnie posiadając dwa mrugnięcia okiem na przygotowanie siebie. Gdzie w tym wszystkim trzy chętne roześmiane gęby, które nieśmiało pytają o czas, jaki im poświęcisz? Ano właśnie. I mnie zdarzają się takie dni, i udało mi się znaleźć kilka (nie) zawodnych patentów, które oczywiście wymagają minimum zaangażowania do Was, ale w zamian odwrotnie proporcjonalnie angażują pieski i gwarantują Wam, że nie wyjdziecie z domu czując się jak najgorsi właściciele na świecie – potraktujcie to jako przedterminowy prezent mikołajkowy, dobrze? Gotowi? Ruszamy!

Mam do pół godziny : Chodakowska w pigułce

Tu uważam, że optymalny będzie jednak spacer trochę więcej niż fizjologiczny. Zamiast jednak “głupiego” i potencjalnie kontuzjogennego biegania za piłką proponuję wykorzystanie infrastruktury Was otaczającej. Nie wiem, ile z Was widziało nasze ostatnie instastory, ale miałam dosłownie chwilkę przed umówionymi zabiegami Bala, żeby wymęczyć dziewczyny. Szczęśliwie złożyło się tak, że teren przylegający do Aquawetu ma kilka drzewek i fragment na wzniesieniu. Zafundowałam dziołszkom więc szybki fitness – wbieganie i zbieganie z górki w formie rozgrzewki, następnie obieganie drzewek w lewo i w prawo (również pod górkę), na komendę zbieganie z górki, przeskakiwanie pniaka i wbieganie do mnie pod górkę. Miały się ścigać, albo wykonywać komendy po kolei (czekanie na swoją chwilę również spala, tym razem móżdżek).

Druga opcja, którą dopiero przetestuje to fragment  bezpiecznego nieużytku (u nas ugorów dostatek), jakaś rzecz do której warto biec i…spadochron biegowy. Nie mam tego jeszcze ogarniętego od strony praktycznej, ale widzę, że świeci coraz większe triumfy u psiarzy. Zakupiłam, czekam aż dojdzie i zdam Wam relację (chyba, że mieliście już z tym do czynienia i możecie podzielić się spostrzeżeniami?).

Staram się w takich chwilach nie robić sportowego treningu na odwal się z prostego względu – pośpiech może sprowokować niedopatrzenia – a to może doprowadzić do niebezpiecznej sytuacji. Raczej odradzam.

Mam piętnaście minut i ani chwili dłużej!

Ja wtedy stawiam na dwie rzeczy – zabawy węchowe (tu cały post na ten temat) lub sztuczki ale w wersji turbo spalanie – czyli każdy zostaje wezwany imiennie do wykonania konkretnego zadania, a następnie ma grzecznie czekać, aż znów przypadnie jego kolejka – niestety ta opcja działa tylko w stadzie, z przyczyn oczywistych nie zadziała przy jedynaku. Tutaj niestety musicie być zaangażowani w stu procentach, choć w wariancie z zabawami węchowymi, jest szansa, że zdążycie się nawet pomalować (sprawdzone info, choć Ewa z Red Lipstick Monster pewnie by płakała jakby widziała jak maluje się jedno oko mając wlepione w lustro, a drugim usiłując łypać na pieska rozwiązującego łamigłówki).

Możecie korzystać z gotowców, albo spróbować samemu wykonać matę węchową, pochować karmę w wytłoczkach, albo wymagać szukać konkretnej zabawki w pokoju. Wszystkie chwyty dozwolone, a im radośniejsza będzie zabawa, tym większa szansa, że po powrocie do domu, zmęczeni jak stopięćdziesiąt, będziecie mieli szansę wykonać z psem fizjologiczny sik i wrócić do domu, zasiąść przed Netflixem obiecując Azorowi, że w weekend sobie odkujemy. U mnie działa.

Za pięć minut będzie dziesięć minut, od kiedy miałam się pojawić na zebraniu

Czyli nóż na gardle, szyszka w tyłku i generalnie masakra. Wtedy sprawdzają mi się wyłącznie gryzaki – opcja leń maks (a tu znajdziecie zestawienie najtrwalszych gryzaków, które sprawdzają się u nas), albo opcja “przezorny zawsze zabezpieczony” czyli uprzednio zamrożony kong. Brawo, macie mój dozgonny szacunek – ja kongów załadowanych na czarną godzinę nie mam. Długodziałający gryzak, buzi w czółko, popraw koronę i leć podbijać świat (ale przebóg, najpierw sprawdź jak Twój piesek zareaguje na konkretne jedzenie – chyba nie chcesz wrócić do domu i powstrzymując torsje sprzątać pozostałości po imprezie?).

A na koniec, szepnę Wam, że tak naprawdę najważniejszą sprawą jest to, żeby nauczyć psa, że w domu się odpoczywa, i że zdarzają się w życiu takie dni, tygodnie czy czasem miesiące, kiedy trzeba zwolnić. I warto nauczyć swojego pracusia (i siebie!), że trzeba czasem wywrócić się do góry brzuchem i po prostu cieszyć się nicnierobieniem, przewracaniem z boku na bok. To naprawdę najważniejsza rzecz, jaką możecie nauczyć psa (i siebie). Tryb rozsądnego oszczędzania energii stanowi podstawę higieny psiego umysłu, pamiętajcie o tym (więcej  na ten temat znajdziecie w serii “Zen dla psa”).

A jakie są Wasze sposoby na szybkie zmęczenie swoich psów? Podzielcie się z nami! 🙂