“I że Ci nie odpuszczę, aż do śmierci” – czyli o weryfikowaniu swoich metod szkoleniowych słów kilka

Mam ostatnio czarna dziurę w głowie, jeśli chodzi o pisaninę do Was . Powoli wiele rzeczy i w życiu mi się prostuje, a wciąż ta cisza na łączach i upiorna zaćma i natłok tematów, które może i bym liznęła jakoś, ale wydają mi się zbyt trywialne a słowa nie chcą jak dawniej zlewać się w jedno.

Posucha, panowie i panie.

W planach mam post o Słowenii (wymaga przypomnienia i reaserchu, wiec boli :P), myślę nad nowym projektem, ale po drobnym fiasku jego szkicu, trochę nie mam odwagi się brać za niego ponownie. Ale o tym kiedy indziej, jak zbiorę odwagę.

Dobrze. Utyskiwania możemy uznać za skończone, a z natłoku pytań, które od Was dostaje często jednak przewija się temat Ru. Postanowiłam zatem, w ramach przeprosin podrzucić Wam najbardziej gorącą z bułeczek wpisowych, które zawsze Was nurtują, zadziwiająco wiele z Was wskazują niezmiennie, że właśnie ów rudy upiór jest Waszym ulubionym pieskiem oraz generalnie wincyj Ru, co u Ru, prześlij Ru Paczkomatem (próbowałam, nie mieści się w największy gabaryt).

Czytaj dalej…

Historia powszechna imion

 

W swojej karierze natrafiłam na wiele ciekawych imion: parę kotów Dzieńdobry (biały) i Dobrywieczór (czarny), Regisa, Grimma, cziłkę Manię, która miała znaczny tyłozgryz, i tak była manią, że bardziej się nie dało. Znam stada psów nazwane w związku ze swoją drugą pasją (fotografia, gotowanie, samochody). Bardzo lubię podpytywać i dopytywać się innych właścicieli dlaczego nadali swojemu pupilowi takie, a nie inne imię (pod warunkiem, że nie mam do czynienia z trzydziestym yorkiem Toffikiem). Dlatego postanowiłam skorzystać ze swojej pozycji, i kompletnie bezkarnie zapytuję również i Was o źródłosłowy. Najpierw jednak uchylę rąbka tajemnicy jak to było u nas…umówmy się, że ograniczymy się jedynie do psów, dobrze? W moim domu były jeszcze (in order of apperance) świnki morskie, koty, szczury, tchórzofretki…boksery rodziców nazywają się alkoholowo Mojito i Ouzo (choć uważam, że ze względu na intelekt, Ouzo powinien nazywać się Forrest. Forrest Gump.), w sumie bez powodu 🙂

Czytaj dalej…

Seminarium mantrailingowe w Skoczowie – moje przemyślenia.

Seminarium mantrailingowe
Wszystkie zdjęcia z tej notki są udostępnione dzięki uprzejmości szkoły Psia Kość – dziękuję dziewczyny!

Mantrailing nazywany jest jogą psiego mózgu, wprowadzająca psa w zen. Jest to najnaturalniejsza na świecie czynność którą pies może wykonywać. Pobieranie nosem komórek zapachowych i podążanie za tropem, – dokładnie tak, jak czynili to psi przodkowie. W efekcie na końcu śladu znajduje się nagroda – Człowiek Pasztet (i bynajmniej nie obrażam tu urody uczestników). Brzmi prosto? Niekoniecznie.

Czytaj dalej…